Η εκτίμηση αφορά σε μια διερευνητική διαδικασία που αποσκοπεί να διαπιστώσει αν η εκπαίδευση ήταν αποτελεσματική ως προς το κόστος, αν ο στόχος επιτεύχθηκε και αν οι γνώσεις εφαρμόστηκαν στην πράξη. Τα κριτήρια εκτίμησης των εκπαιδευτικών αποτελεσμάτων είναι: Η αντίδραση του εκπαιδευομένου. Διαπιστώνεται συνήθως μέσω ενός ερωτηματολογίου που μπορεί να συμπληρωθεί με την ολοκλήρωση του προγράμματος.
Οι ερωτήσεις μπορεί να αφορούν στο περιεχόμενο του προγράμματος, στη μεταδοτικότητα και επιστημονική επάρκεια του εκπαιδευτή, στην επίτευξη των στόχων του εκπαιδευτή, στις χρησιμοποιούμενες εκπαιδευτικές μεθόδους, στους χώρους εκπαίδευσης. Οι αντιδράσεις του εκπαιδευομένου είναι σημαντικές επειδή οι θετικές αντιδράσεις διασφαλίζουν την υποστήριξη της συνέχισης του προγράμματος από τον οργανισμό και επειδή οι αντιδράσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αξιολόγηση και την ανατροφοδότηση του προγράμματος.
Η αποκτώμενη γνώση. Τα κριτήρια της αποτελεσματικότητας της εκπαίδευσης αξιολογούν ποιοτικά και ποσοτικά τη γνώση που αποκτήθηκε στη διάρκεια του εκπαιδευτικού προγράμματος. Οι γνώσεις μπορούν να μετρηθούν με ερωτηματολόγια που περιλαμβάνουν ερωτήσεις «σωστό – λάθος», πολλαπλής επιλογής, συμπλήρωσης κενών, αντιστοίχισης και ερωτήσεις κατανόησης
κειμένου.
Η αλλαγή συμπεριφοράς. Η απόκτηση γνώσεων δεν αρκεί. Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στην εκπαίδευση είναι ότι η γνώση δε μεταφέρεται απαραίτητα από την αίθουσα διδασκαλίας στο χώρο εργασίας. Αυτό συχνά οφείλεται στο γεγονός ότι οι εκπαιδευόμενοι διδάσκονται τη θεωρία και την τεχνική, αλλά ποτέ δε μαθαίνουν πώς να τη μετατρέπουν σε συμπεριφορά κατά την εκτέλεση των εργασιακών τους καθηκόντων. Αν η συμπεριφορά δε μετρηθεί μετά από την ολοκλήρωση του προγράμματος (ή κατά την εκτέλεση των εργασιακών καθηκόντων) δε μπορεί να διαπιστωθεί αν το εκπαιδευτικό πρόγραμμα επηρέασε τη συμπεριφορά ή αν βοήθησε τον εργαζόμενο να μεταφέρει τη νέα συμπεριφορά στην πράξη. Η μεταφορά από την αίθουσα διδασκαλίας στην ίδια την εργασία είναι
κριτικής σημασίας για την επιτυχία του εκπαιδευτικού προγράμματος.
Η επίδραση στον οργανισμό. Ο σκοπός πολλών προγραμμάτων ανάπτυξης προσωπικού μπορεί να εκφραστεί με βάση την επίδραση στον οργανισμό, που φαίνεται από τη μείωση των παραιτήσεων του προσωπικού τα λιγότερα παράπονα, τη μείωση των απουσιών, την παροχή ποιοτικών υπηρεσιών υγείας και τα λιγότερα λάθη. Τα παραπάνω συνήθως εκφράζονται με ποσοτικού χαρακτήρα δεδομένα και μπορούν εύκολα να αποτιμηθούν με οικονομικούς όρους
κειμένου.
Η αλλαγή συμπεριφοράς. Η απόκτηση γνώσεων δεν αρκεί. Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στην εκπαίδευση είναι ότι η γνώση δε μεταφέρεται απαραίτητα από την αίθουσα διδασκαλίας στο χώρο εργασίας. Αυτό συχνά οφείλεται στο γεγονός ότι οι εκπαιδευόμενοι διδάσκονται τη θεωρία και την τεχνική, αλλά ποτέ δε μαθαίνουν πώς να τη μετατρέπουν σε συμπεριφορά κατά την εκτέλεση των εργασιακών τους καθηκόντων. Αν η συμπεριφορά δε μετρηθεί μετά από την ολοκλήρωση του προγράμματος (ή κατά την εκτέλεση των εργασιακών καθηκόντων) δε μπορεί να διαπιστωθεί αν το εκπαιδευτικό πρόγραμμα επηρέασε τη συμπεριφορά ή αν βοήθησε τον εργαζόμενο να μεταφέρει τη νέα συμπεριφορά στην πράξη. Η μεταφορά από την αίθουσα διδασκαλίας στην ίδια την εργασία είναι
κριτικής σημασίας για την επιτυχία του εκπαιδευτικού προγράμματος.
Η επίδραση στον οργανισμό. Ο σκοπός πολλών προγραμμάτων ανάπτυξης προσωπικού μπορεί να εκφραστεί με βάση την επίδραση στον οργανισμό, που φαίνεται από τη μείωση των παραιτήσεων του προσωπικού τα λιγότερα παράπονα, τη μείωση των απουσιών, την παροχή ποιοτικών υπηρεσιών υγείας και τα λιγότερα λάθη. Τα παραπάνω συνήθως εκφράζονται με ποσοτικού χαρακτήρα δεδομένα και μπορούν εύκολα να αποτιμηθούν με οικονομικούς όρους
